Biochemia kliniczna i diagnostyka laboratoryjna pomagaja w wykrywaniu chorób, ich rozpoznawaniu, monitorowaniu przebiegu, skutecznosci podejmowanego leczenia oraz prognozowaniu i rozwiazywaniu wielu innych problemów praktyki medycznej. O ile biochemia kliniczna ukierunkowana jest na wyjasnianie przyczyn i mechanizmów chorób, o tyle diagnostyka laboratoryjna przede wszystkim zajmuje sie strona techniczna pomiarów i ich analiza. Powiazanie wyników analiz z zasadami biometrii i kontroli jakosci umozliwia ich przeksztalcenie w informacje uzyteczne przy rozpoznawaniu chorób. Wiele chorób wewnetrznych, zwlaszcza w pierwszej fazie, nie daje objawów klinicznych, stad ich rozpoznanie mozliwe jest wylacznie za pomoca metod diagnostyki laboratoryjnej. Do takich chorób nalezy nazwana imieniem odkrywcy choroba lub zespól Fanconiego, opisany u ludzi w latach trzydziestych, a dostrzezony u psów pod koniec lat siedemdziesiatych ubieglego wieku. Od tego czasu, dzieki dokladniejszej charakterystyce biochemicznej i analitycznej, coraz wiecej przypadków zespolu Fanconiego wykryto i wykrywa sie u psów. Ze wzgledu na czestsze, niz sie poczatkowo sadzilo, wystepowanie tego zespolu i na oczywista potrzebe przydatnosci diagnostyki laboratoryjnej w klinice malych zwierzat, w kolejnym artykule zostanie przedstawiony opis pierwszego w Polsce przypadku zespolu Fanconiego u psa (1).

View all